Μακαρίου του Πατμίου
«…Πολύκαρπος, ο ένδοξος εκείνος Αρχιερεύς της Σμυρναίων Εκκλησίας καί διάδοχος των Αγίων Αποστόλων, στο γήρας του προστάζεται να έλθει στο κριτήριο των τυράννων, ως προσκυνητής του Χριστού. Η φήμη της αγίας και επαινετής ζωής του, καί η ευπρέπεια του γηρατείου του ήταν τόση, ώστε παρεκίνησε και τους τυράννους να τον αγαπήσουν. Και αυτός ο ίδιος ο τύραννος, όπου ετοιμαζόταν για να τον φονεύσει, ευθύς μόλις τον είδε, επεθύμησε να βρει τρόπο να τον ελευθερώσει• αλλά επειδή δεν μπόρεσε, ούτε με κολακείες, ούτε με υποσχέσεις να τον σαλεύσει από την χριστιανική ευσέβεια, του λέγει: «Πες έστω με την γλώσσα, και όχι με την καρδία, ένα βλάσφημο λόγο κατά του Χριστού και θα σε αποστείλω οπίσω στην επαρχία σου, όχι μόνον ελεύθερο από κάθε παιδεία, αλλά και πλουτισμένο με μεγάλα βασιλικά δώρα». Εξάπτεται από θυμό ο αγιότατος Γέρων, σηκώνει τους οφθαλμούς στον ουρανό, φωνάζει με παρρησία δυνατά: «Ογδοήκοντα έξι χρόνοι είναι όπου δουλεύω τον Δεσπότη μου Χριστό, δεν εδοκίμασα από αυτόν ουδεμία ζημία, ουδεμία καταφρόνηση, ουδεμία λύπη, αλλά μόνο ευεργεσίες πολλές, καί μεγαλοδωρεές απείρους. Πώς λοιπόν να καταφρονήσω τέτοιον αγαπημένο Δεσπότη, ο οποίος μέχρι τώρα με εφύλαξε σώο;» Αυτά είπε καί εισήλθε στην πυρά με πολλή χαρά ως φοίνιξ…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου